zifiri karanlık

gecenin zifiri karanlýðý çöktü yine, yüreðime

bu gece de yýldýzlar yok ne yerde ne gökte

yýldýzlarý koynuna almýþsa ay,ne yapsýn güneþ!

periþan ve boynu bükük kaldý umut tohumlarý...

açýldý gönül perdem, yaralý yaralý bu gece

sahnede hayallerim süslü püslü ve durgun

hüznün umutla tatlandýrýldýðý serüvenler var bu gece...

yaðmur boþanýrcasýna yaðýyordu, sensizlikle kokmuþ tenime...

alkýþlarla yýkýlýyordu sahne, gönül yaþlarýyla yýkanmýþtý gözlerim

kapanýyordu gönül sahnem yaðmurun her zerresinde...

temeli saðlam olmayan hayaller dizüstü yerde kalmaya mahkum oldu

bu gece de yýldýzlar yok, umut bir yanýmý sarmýþken

umutsuzluk peþimi býrakmýyor...

MEHMET HATÝP YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: