Yýkýk þehirlerin çocuklarýyýz biz Karanlýk köþelerde Penceresizdir evlerimiz Umut tohumlarý yeþermez bahçemizde Yoktur hayallerimiz Perdeler çekilmiþ düþlerimize Utançtýr hikayelerimiz Kapris, naz, yasaktýr aðlamak çocukça Yasaktýr gök yüzünde uçurtmalarýmýz Esir alýnmýþ beyinlerimiz Olsak da dokuz on yaþlarýnda Köle yazýlmýþýz arsýza Bakmazlar çocukluðumuza Paçavradan sayýlýr bedenlerimiz Yýkýk þehirlerin çocuklarýyýz biz Çocukluk mu? Onu da pek bilmeyiz.
Davut Tunçbilek/Keskin
Sosyal Medyada Paylaşın:
davut tunçbilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.