NİL TENLİ KADIN

Viran cümleler kurdum
bir sahil kýyýsýnýn
akþam 8’de kapanmýþ plastik sandalyeli çay bahçelerinin birinde.
Tek tondan okudum o þarkýyý.
Gelip geçenden ateþ istedim.
Alýndýðýnda gri
Ama þimdilerde sapsarý olmuþ yýrtýk bir gocuk.
Sen üþüme diye
iç cebimde þiirlerden arakladýðým gülen fotoðrafýn
ve ben,
Yürüyoruz rüzgara sýrtýmýzý vermiþ.

Nazým aldým yanýma okurum diye.

Çakýl taþlý yollardan,
Acemi bir ressamýn fýrça darbelerinden fýrlamýþ gibi
sere serpe sýralanmýþ daðlardan,
Sürgün sayýlabilecek kadar ýssýz
Ama yalana bulaþmamýþ
Bir damla duru su berraklýðýnda
Yüzü güneþ yanýðý insanlarýn yaþadýðý kasabalardan geçtik.

Dudaklarýnda terli bir kavgayý öperek iyileþtirmeyi
Ve ense kökümden sýrtýma bir týrnak yarasýný büyütmeyi istiyordum.
Olur yaný yoktu.
Göðüs uçlarýndan silinmiþti adým.
Býçak sýrtlarýna çýplak adýmlar býraktým.
Kýrýk cam parçalarýndan bileklerime ölü notalar kazýdým.
Günahý çýkana kadar taþlara vurdum bedenimi.
Sonra nadasa býraktým kül olana dek.
Yanmalýydým.
Tenin boyunca akan nehirlerine
bakire bir kýz eliyle býrakýlmalýydým.

Git gide yavaþlýyor her þey.
Telefonlar susuyor önce.
Sonra bir çocuk kendi rüyalarýndan kaçýyor uykulara küsüp.
Kuþ ölüleri düþüyor birer birer önüme.
Çiçekler döl dökmüyor artýk.
Zaman aðýrlaþýyor.
Týpký bir fahiþe kasýðý gibi
üzerime abanýyor lalettayin karanlýk.
Bak.
Bak yine ayný kangren þarký týrmalýyor kulaklarýmý.
Sensiz dengesi bozuldu buralarýn
yaþanmýyor.
Kýrýk kiremitlerden yaðmurlar sýzýyor odama
ýslandým üþüyorum.
Gözyaþlarým yanaklarýma ha deðdi ha deðecek.
Sesini duyur,
korkuyorum.

Al beni yanýna
Yada yakýnýmda kal.
Elimin üzerinde terleyen ellerin býrak þahit yazýlsýn.
Yoksa nasýl anlatýrým çocuklara ölümsüz olduðunu aþklarýn?

Cihat KIRDAR
Sosyal Medyada Paylaşın: