Ýþte yine her zamanki gibi derin gecelerin kuyularýndayým, Tüm uykularýn özlemindeyim Gerçeklerden uzak, hep benliðimle Gel artýk ! anlaþýlmýyorum ben kimseyle...
Yine düþtün aklýma tutmuyor elim ayaðým Yirtiliyor göz bebeðim Düþüyor damla damla geçmiþim Isýtmaz oldu artýk üþütüyor güneþim.
Hasretin bir barýþ güvercini o da hangi kafeste tutsak Çýrpýnýyor çýðlýklarýnýn en güzel sesi ile Güzel gelir herkese derdi güvercinin sesinde Bülbüler ötmez artýk kapaklarý açýlsa bile
Kör karanlýk odandayým her gece olduðu gibi Hasretine sarýlmýþ, geceye sýðýnan dizelerimle Koyunlarý deðil sensiz günleri tavanda sayar dururum Göz yaþý kalmadý yetiþmiyor artýk gururum
Yine de; Sen dayan Sen þükret Verene bin þükran iken Alana bu isyan niye? Doðruya bulmandadýr bunca eziyet Çýkarýyorum kalemimi Yarabbim sen bana sabreyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
'İsmailAydın' Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.