Bir Kahve Gibi Sevdim Seni

Oldukça köpüklü yaptým kahveyi, balkondayým.
Elimi rüzgara siper ederek ikinci deneme de yakabildim sigaramý.
Gökyüzünde sýralanan yýldýzlar her iç çekiþimde daha bi parlak olmaya baþladý gözümde.
Uyuyamaz oldum þu kahveye alýþtým alýþalý. Sen gibi kahvem de uykularýmý kaçýrýyor.
Ne çok ortak yanýnýz var. Uykularýmý kaçýran, kendine alýþtýran iki ayrý þeysiniz.
Gökyüzüne sýralanan milyonlarca yýldýzýn arasýna salýncak kurmuþ sallanýyor gibisin gözlerimde. Bense her zaman yaptýðým gibi uzaktan seni seyrediyorum, çok uzaktan. Bir daha çektim içime derin derin. Bir daha baktým fotoðraflarýmýza son kez bakar gibi. Aslýnda her seferinde son kez bakacaðýmý söyleyip kendimi kandýrýyorum. Bilirsin seni ne kadar sevdiðimi ama sevmeyi beceremezsin bu yüzden uzaðým sana. Sana giden tüm yollar kapalý þu an. Kimse yok kimse bilmiyor ne haldesin.
Kimsem yok kimse kalmadý senden sonra…
Sosyal Medyada Paylaşın: