KOYAN UTANSIN
Þu mutsuz günleri, yaþayan oldum.
Ýyilýk yaptýmda ben maraz buldum.
Neþeli,gülendim, þakrayan dildim.
Beni bu hallere koyan utansýn.
Yüzüme bakýpta, utanmazlarmýþ.
Aklýma gelmeyen çileler varmýþ,
Kalpten sevgi gitmiþ, nefreti sarmýþ,
Beni bu hallere koyan utansýn.
Ýyilik yaptýmda,kime yarandým.
Biri ah deyince, hemen varandým.
Ele,diken batsa, koþup sarandým.
Beni bu hallere, koyan utansýn.
Kýrýlan kalpler hiç, tamir edilmez.
Vefalýya asla,paha biçilmez.
Kul görgüsün görür, deðiþtirilmez.
Beni bu hallere koyan utansýn.
Derim Erolum’un ahýný alma.
Kim ne ederse elbet, kalmaz yanýna.
Mevlam iyileri, yalnýz býrakma.
Beni bu hallere koyan utansýn.
14.4.2016 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.