BEN BENDEN GİTMEDEN
Ben benden gitmeden
Yýlýn ilk ayýnda ve takvimin ilk yapraðýn da
Hesap sormadan yalnýzlýða
Ocak ayýnda bir dem akþamýnda çal kapýmý
Adýný bildiðimiz aylarýn yollarýna senle gideyim
Geceler uzun olur kýþ günü bilirsin
Dýþarýda bembeyaz bir karlara örtünürken bu þehir
Odamýz da kuzineli bir sobanýn ateþinde
Unutalým kendimizi
Aþk üstüne kelimeleri dökelim gece gözümüzden kayarken
Soba üstünde kenarý yanmýþ kestaneler
Ve gözlerimizin molasýnda
Karlar erimeden kapý eþiklerinde
Bir demli çayýn renginde
Gözlerimize söylenmemiþ türküler yakalým
Ben benden gitmeden
Þubat’ýn ayazýna yakýnda gelecek cemrelerin hatrýna
Býrak ellerimiz ellerimizde kalsýn kime ne
Meðer bizi o yalnýzlýk yýllarca kandýrmýþ
Bekleme gelmez o beklenen diye
Mart’ýn kazmasýný ya yakalým ya topraða gömelim
Kapýdan baktýrmadan Nisan’ada çaktýrmadan
Sen yanýmda olunca
Sanki baharýn kokusu þimdiden genzime kaçýyor uzaktan
Zaman su gibi akýyormuþ derlerdi de inanmazdým
Bak Nisan Gelip çalmýþ bile kapýmýzý
Artýk aðlamak yok sevdiðim
Þimdi sýra bizde
Bulutlarýn göz yaþlarýný seyrederek
Yaðmurlara býrakalým tüm acýlarýmýzý
Býrak’ta gurbetin soðuk yüzünden
Topraðýmýza rahmetler yaðsýn sevdanýn þerefine
Ben benden gitmeden
Bir Mayýs sabahýna senle koyun koyuna uyanalým
Kýrlangýçlarýn yuvasý da hala bozulmamýþken
Hercai menekþelerin güzelliðini seyredelim penceremizden
Ve sana bahçemizden
Ellerimle topladýðým papatyalardan taçlar yapayým
Güller Laleler dile gelsin güzelliðinden
Hazýran akþamlarýnýn ay ýþýðý
Nede güzel düþüyor saçlarýna
Tara þaçlarýný sevdiceðim yýldýzlara bakarak tara
Yakamozlara en çok senin gölgen yakýþýr bu aylarda
Temmuz’un sýcaðýnda býrak
Tenimizin gölgesine sýðýnalým
Bu sevdaya beraber yandýkça yanalým dibine kadar
Bak duyuyormusun
Uzaklardan binlerce Aðustos böcekleri bir heyecan içinde
Ve yakmýþlar ateþini
Sanki bir sevinç þarkýsý çalýyorlar kanatlarýnda dilinde
Gel söyle omuzuma tadýný çýkaralým þimdi yýldýzlarýn
Ben benden gitmeden
Bir Eylül sarýsý yüzüne deymesin sakýn
Býrak sonbaharýn rengi sadece saçlarýnda kalsýn
Bilirim’ki Eylül hüzün verir insana
Sen bakma bu Eylül’ün sahtekarlýðýna
Gözlerime býrak kendini
Býrak hüzünler dökülen yapraklarýn arasýnda kalsýn
Ekim’in son mahsülünde
Bir baþak tanesindeki gibi nimetimsin benim
Rahmanýn hediyesini öpüp seni alnýma koyduðumsun
Kasýmda aðaçlar soyunurken yapraðýndan anadan üryan
Sen dudaðýmda sakladýðým mahremim
Sen helalim ebedim ezelimsin ne boynunu eðdiririm
Nede adýný kirletirim
Aralýðýn kapýsý aralýktýr diye sakýn gitme sakýn
Ben senle uslandým senle arýndým duruldum
Herkes uyukuda iken olurda eðer gidersen
Ben benden gitmeden daða taþa küser kanarým biterim
Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.