Olmayan oyuncaklarým vardý çocukken Karpuz kabuðundan kaðný Þeker pancarýndan motor Çamurdan bilyelerimiz olurdu bissürü Taþ boldu istemediðiniz kadar
Bir iki komþumuz vardý Alamanya’da Fransa’da Ýsviçre’de Ýple çekerdik yaz gelse de Gözümüz oyuncak görse Sahibi olmasak ta Belki bir tur bisiklet Ecnebi çikolata Gavur der geçerdik oysa Dibimiz düþse de Kekremsi rayihâyý tadýnca Umarsýzca hak vermece
Sonra sonra bulduk var denilen gecikmiþi Geçti hayta deliþmen çaðlarýmýz Evlendik karýþtýk çoluk çocuða Dalýp dalýp gitti yureðimiz uzaða Uupuzun tozlu patika yolda çember çevirdiðimiz ýraða Koþtukça yakalayacak sanýrdým Dünyayý takmýþ gibi sopaya
Heyy çocukluðum Heyy yoksulluðum Heyy yoklukta bolluðum Sen ne güzel bir þeymiþsin Þimdi buldukça kaybolduðum. : Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.