hayat iþte hep gidenlerden ibaret
kalýcý olmayan bir þeyler var dünyamýzda
biz de onlardan biriyiz aslýnda
ikimizde gidiciyiz birbirmizden
süslü bitkilerin kýrýlan dallarý gibi
çýtýr çýtýr sesleri geliyor kalbimizin
daðýlmak üzereyiz
yýkýlmak üzereyiz kalýcý yokluðumuzda
kýrýk dökük köprülerin ayaklarýyýz
tutunamýyoruz topraða
düþmek üzere, gitmek üzereyiz
haydi kalk diyor saatler çeyrek kala
boþ yere susmuyor daðlar
boyuna raðmen neden konuþmuyorlar
biliyorlar ki bir gün elbet
onlar da yok olacaklar.
içim içimden kopuyor görünmüyor
sen bilemezsin benim neden bahsettiðimi
aðrlý baþýmda binbir türlü dertler var
vuruyor karnýma sancýlý sesleri
sen duyamazsýn benim neler hissettiðimi
içime, içime, içime, lanet olsun yine
yutkunuyorum seni, susturuyorum beni
sürüklenmek üzere iki mahkum gibi
masumca aðlayan bir kelepçeyiz
içimizde kalandan habersiz
biz gidenden ibaretiz.
çift kiþilik bir yer ayýrttým ayrýlýða
biz artýk orada biz bizeyiz.