Meçhul

Bir hülyaki,
Seyyah naðme çalar dudaklarýma
Aðzýma týka basa mürekkep doldurup

Bir rüyaki,
Cellat kýlýç çeker boynuma
Gece gündüz kaçtýðým fermaný okuyup

Kaçamam bu sürgünden kanadý kýrýk
Tüm haritasý ve izleri kayýp
Durup baksam geriye doðru sayýp
Bana yollarý hep meçhul’dür.. Gidiþin

Aþaðýya indikçe zorlaþýrmý yokuþlar
Neden kayboluyor çýktýkça boþluklar
Tek Sýr umut ve heybe dolusu unutlar
Meçhule gidene bilet sorarlar mý hiç...
Sosyal Medyada Paylaşın: