tutun nefesimi

siyah kadar tutuklu ve gece
grinin her tonu kadar arafým



çýplaklýðý çarpýklýðý kadar titrek bir þehir
duvarlarýmda h/isteriksiz kýrýþýklar



söz verdim düþlerimdeki yaðmurlara
gözlerim açýk seviþmeyeceðim


tutun düþlerimi ben düþene kadar



içtiðim her yudum þarap
soluduðum her yudum gece
ve yutkunamadýðým her yudum þafak seni haykýrýyor



yaþam kadar çizgisiz
ölüm kadar tarifsiz içimdeki gün batýmlarý



önce bir dudak ver “ey ateþin rahmi”
sonrada sarhoþluðuma ve kimsesizliðime ver


tutun sarhoþluðumu ben sýzana kadar



içimdeki her mavi kendi sesinde boðulur
her sancý içimde bir kýskaç akrep daha doðurur



söz verdim düþlerimdeki çýðlýklara
susacaðým avazým çýktýðý kadar


bir aþk-ý ihtilalin telaþýdýr özüm



söyle sevgili
sen hangi meydandaki güvercinsin
hangi namludaki mermi
hangi topraktaki aðýt

hangi günahýn sevabý
hangi duanýn aminisin

söyle
düþlerime soyunan hangi sabahýn katilisin



þimdi
tutun nefesimi
ta ki ben ölene kadar…







ilhanaþýcýnisanikibinonaltý

Sosyal Medyada Paylaşın: