dedim ki ay ; konuþalým mý senle bende yalnýzým bende garip sen gel bana ben gelemem ne ýþýðým var ne kanatlarým
baykuþ, çýðlýklandý hemen ben varým gözlerim görür geceyi duyar sesleri seni götürebilirim istersen aya
gecenin kandilleri yandý birden götürdüler hiç görmediðim yerlere insanlar yoktu hayvanlarýn her türlüsü insanoðluna baka kaldýlar
ay epey yol almýþtý geceden sabah deðil ama evveliydi baktý baktý ýþýklarý getirdi bir martý attý denizler gecenin yorgunluðunu yorgun yorgun düþtü seherin güzelliðine..
Münir Buca Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
munır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.