Daða baksam, Düðümlesem zirvesine gözlerimi. Aðrý olsa bu dað,hatta Everest.. Bir put gelir aklýma, Bir de putperest.... Ve cüceleþir tüm yüceler... Tüm yüceler RÜMEYSA
Denizlere baksam, Bütünleþtirsem maviliklerle gözlerimi. Yüklese rengini tamamen masiva. Gözlerin gelir aklýma, Ýnan,her renk berhava.. Ve dökülür dudaðýmdan heceler: RÜ-MEY-SA
Güneþe baksam, Ziyasýndan etkilenip kapansa gözlerim. Seni görürüm, Seni görürüm RÜMEYSA... Göz kapaklarýmdaki kutsal tabloda. Ýþte o an;
Bilsem ki RÜMEYSA, Sen varsýn ardýnda Güneþin. Senden aldýðým ziya ile Güneþi eritir geçerim... Bilsem ki RÜMEYSA, Sen varsýn denizlerden öte, Bütün denizleri, içer geçerim.
Bilsem ki RÜMEYSA, Sen varsýn daðlardan sonra, Ferhat misali efsane deðil, Gerçekten, daðlarý deler geçerim...
Oysa............. Sen yoksun RÜMEYSA. Tablonu taþýsa da, göz kapaklarým, Artýk ne sen varsýn bu dünyada, Ne de ben varým.
Mustafa EROL Antalya/Manavgat Sosyal Medyada Paylaşın:
delikan99 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.