ÜŞÜYÜNCE ANLIYOR İNSAN

.Bazen yetmiyor özlemin aðýr basýyor...
Unutmak istediklerin kar yaðýþý misali.
Yaðýyor bütün özlemler üstüne eziliyorsun
Her þarkýda hazan mevsimleri anlatýlýrken.
Nasýl unutmaya meyil tutar insan hatýralarý
Bütün geceler þahit olursa yanlýzlýklara
Hayallere pusu kurarsa þarkýlar,notalar..
Hayalinle ýsýnmaya çalýþtýðým gecelere sor
Üþüyorum ;bütün geceler çok soðuk sanki.

Razý olduðum hasret rüzgarlarý esiyor.
Katledilen sevda mevsimleri kýþ günü
En karanlýk gecelerde kalem tutamazken
Her gece bu þehri yakma düþüncesi var.
Ayrýlýðý ilk sorguya çekmiþ düþünceler
Hatalara özür mahiyetinde bir çiçek sanki
Barýþ güvencinleri uçuruyorum gökyüzüne
Saçma sapan karalamalar defterlere doldu
Ne yazsam içim rahat olmuyor ,soðuk sanki
Bir resim yeter sandým ,yetmedi iþte..
Ýnsan üþüyünce anlýyor ayrýlýðýn zorluðunu

Kafkasyalý.!!
Sosyal Medyada Paylaşın: