Leylâ mý gezerdi bu aþiyan sokaklarda? Sâdâbâd bahçesinde oynaþýr narin kýzlar. Sanki Þems abaddýr bu arzular uzaklarda, Cennet-i âlâ bâki, yoktur orda gamm-abad. *** Gül kokarsýn dil-ruba, mest ediyor o kokun, Ummanýnda yüzerken can evime bir dokun. Gözlerin deryam oldu aþk-ý tiðlendir okun, Hayâller ülkesinde yerdir o Âdem-abad. *** Fersahlardan duyulan, aþk uðruna savrulan, Sevdayý hissettikçe kalbinden vurulan, Vuslat diye inlerken nârýyla kavrulan Dil-ruba aþkýn yakar, gerçek olur mu abad? *** Maþuk’u mest edendir yâr sendeki iþve naz, Sadrýmýza düþen þu sevdamýza destan yaz. Seherde es þimalim, dil-figârý sev biraz. Ruhumu sýzlatan yer: daim ebed-ül-abad. *** O Leyla’yý ruhumda kendime eþ seçmiþim, O kara gözlerinden aþk þarabý içmiþim. Yâr, ben öldüm de sanki can evimden geçmiþim, Sana müptela olan duyamaz mihnet-abad. ............ K. Kurultay
NOT: Bu þiir ( Adýn Sevda Olsun ) adlý kitabýmdandýr. Bütün þiirlerim noter tasdikli olup, baský haline getirilmiþtir. Hýrsýzlara duyuruluR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.