H Ü L Y A

"Allah karýn çoðunu en yüksek daðýna verir,"

Gün doðmadan gel demiþtin,
Geceleri dörde böldüm Hülya;
Sokak sokak oydum gözlerini,
Kaç yýldýr geceler bende sabahladý,
Ama sen. gelmedin ya!.

Dün seni düþündüm
Sereserpe resimlere bakýyordun Hülya!
Bir film seyrediyorsun belki de,
Belki de hüzünlenip aðlýyordun,
Bak hala sabah olmadý ya.

Bir yaðmur bulutu bekliyordum gelecek,
Beni sensiz ýslatacaktý Hülya;
Yaðmur bile artýk yaðmýyor
Dudaklarým oluk oluk çatladý;
Aþkýn pýnarý kurutulur mu ya!...

Bilmem keçýncý gecenin sabahý bu,
Uzaktan horoz sesleri geliyor Hülya,
Ben mi sabahladým seni düþünürken,
Gün mü doðdu saçlarýma ak-pak,
Seven bu kadar vefasýz olmazdý ya..

Trenler ve gemiler týklým týklým dolu,
Mendiller ufuklarla can cana Hülya;
Ýþte son fenerde söndü enginlerde,
Þimdi baþýboþ karanlýk ummandayým
Ben seni yitirmeden sen beni yitirdin ya.

Dün senin kapýný uzun uzun çaldým
Seni sordum "Yok" dediler Hülya!
Bir korku kapladý içimi
Bir zaman aðladým duraklarda
Bu kadar ýzdýrap çekilir mi ya.

Yitirilmiþ bir dünya aýyordum sokaklarda,
Ben evcilik oynadýðýn çocuk deðilim.
Bende büyüdüm,ben de çiçekleri severim,
Beni sevecek kiþi olarak düþünmedin,
Bu kadar vefasýzlýk olur mu ya...

Bugün tekrar çaldým kapýný ,seni sordum
Bak beni sana getirdiler Hülya!...
Kuru bir gül dalý gördüm,aðladým
Bir mermerde kazýlý buldum ismini!
Hani "sevenler ölmezdi" güya,
Sevdiðinden habersiz..
Ansan sevdiðini almadan,
Gömülür mü ya......

Habip Ata Giresunlu
Ankara-Mamak, 18.04.1969 - 2328
















Sosyal Medyada Paylaşın: