Ah Aþk çýlgýný yüregim, Katl fermanýmý astým boynuma elimde bavul içinde güneþ... Yol aldým yüregime boylu boyuna Ah Aþka aþýk yüregim Manalarýn manasýný yitirdiði bir yerdeyim Kalbim mahþer yeri Aklým firarda.. ve ben oturup yüreðimin baþ köþesine mana vermeye çalýþtým manasýzlýðýma Belki de ÝLKte SON bulmaktý mana Ya da manasizlikta...her neyse... Zamaný gelmiþ, NEFESÝMi cebime, SEBEPimi SONuca taa son uca koydum, Koydum da koyuldum yurek yolculuðuna Akla þirk koþup, gönle biat ettim Yýldýzýmý güneþe, gönlümü ateþe verdim Sýrf , Bir AÞK uðruna
Sosyal Medyada Paylaşın:
evren şeker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.