Vivaldinin Konçertosu

Toprak kokusunun sindiði bu sokaklarda
Ýlk önce adýnýn ilk harfinden öpüyorum sonra
Gözlerinin bebeðinden
Ýzi kalýr diye korkuyorum dudaklarýmýn
Kundaklýyorum sokakta kaçýþan iskarpinsiz korkularý

‘ Ýskarpini olsa neye yarar ölüler iskarpin giymezler ki! ‘

Dün gece neredeydiniz? Görmediniz
Geçti boyasý eskimiþ üstelik yorgun
Bu gece yine geçecek on kýrk beþ treni arkasýna bakmadan.
Mendil sallayacaðým, belki yarýn akþam da sallarým
Salla itaatsiz ellerim belki babam gelir
Sahi ne zaman ölmüþtü babam.
Ne zaman babamýn iskarpinlerini kapýnýn önüne koydular da
Büyüdüm... Büyüdüm... Büyüdükçe ben...
Kendimden uzaklaþýr oldum.

’Bir adý olmalý, bir anlamý olmalý düþündükçe...
Düþüyorum sokaðýn soðuk kaldýrýmlarýna
Kulaklarýmýn örsünde nasýrlaþmýþ acýlarýmý, geçmiþimi dövüyorum.’

Sakýn deneme acý benim... Kavgan... Kavgam benim...
Bir elimde mendil yaramýn üstüne bastýðým
Diðerinde hala yanan meþalenin karanlýðý
Kâðýttan yapýlmýþ evlere ateþ düþüyor
Düþtükçe ateþ aydýnlatýyor geceyi

Seyrediyorum sessizliði ’ Adel’in ’ siyah gözlerinden
Belki
Belki onlar da seyrediyordur.

Camý perdesi olmayan
Kapýlarý renkli evlerin oturduðu sokaðý
Sokak çalgýcýlarý sýrtlamýþ
Biri uzun boylu diðeri kambur
Çalan çalana
Vivaldinin konçertosunu

Çalmayý bilmem notasýz
Kemanýmýn akordu bozuk,
bozuk keman daha güzel çalar diyordu
köþedeki meyhanenin müptela çingenesi.

Gün doðmadan çalmýþlar masasýndan onun da hayallerini zenneler
Duymuþ sabah haberlerinde
Benim gibi...

Sosyal Medyada Paylaşın: