Örselenmiþ yaþamlarýn kýyýsýndayým Temize çekiyorum sessiz çýðlýðýný, Yorgun usumda. Gecenin en koyusunda Adýn dolaþýyor. Ben yüzünün kývrýmlarýnda En saf halini ararken Her karesine bir þiir iliþtiriyorum. Dilimin alýþkanlýðý olmalý adýn Yüreðimin kýrýk zulasýna yerleþen. Hatýralar üþüyor saçlarýmda Anlarý hapsettiðim avuçlarýmda Hazin bir yokluk. Hüzzam bir þarký Çekiyor kendi eksenine… Üþüyor diðer bir güne devrilen gece Sýzýyor ezgiye hasretlik diye Dudak arayan ten boþluðunda. Dostluðu okþarken Ürperirdi zaman Gece yanýk ovalara inerken Menzilinde ihanet, Günlüðümüze iþlenmiþ hain bir yara Yazýn kýþa takasý gibi yazgýmýz… Yine baþladý kum fýrtýnalarý Islak çölleri güneþe seriyorum Þýrýltýlý nakaratlarda Bir serap misali Seni bin yýllýk dostum gibi seviyorum…
27/09/2015 Ümran ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜMRAN ÖZTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.