hep içinde gözyaþý olmayan mutluluklar hayal ettim
hiç su katýlmamýþ sevgilerle büyüdüm ben
harcýna tutulmayan çatýlardan düþtüm zamanla
tutan olmadý, yalnýzdým
kadersizdim hayatýn isyan-ý meþk ateþlerinde
gülmeye saatler kala, çýðlýklar duyar
sönerdi sonra hesapsýzca dumansýz daðlarým
ilk yýllarýmýn son günleriydim
hep göðsüme sakladýðým imkansýzlýðý sevdim
gözleri vardý yollarýn selam durdu yalnýzlýða
inatla hep dur dedim geriye, hep yarýnlarý özledim
sonra bir mutluluk hayal ettim sessizce
gerçek oldu, inanamadým, þaþkýndým
yedi tepe aþtýðým istanbulun habercisiydim
❤
bir ses duydum kalbimin ýssýz sokaklarýnda
gel diyordu bana, çaðýrýyordu beni
usulca sokul dercesine sýcaklýðýný hissettirir
ara beni dercesine telefonu sürüklerdi ellerime
hasta bir yaz akþamýydý
gecenin karanlýk sýrlarýndan çýkar aranýrdým
yollara çaðýrýlýyordu kalbim, kimsesizdim
her nereye baksam o sesle irkiliyor
uyandýrýyordu beni kabus dolu satýrlarýmdan
indiðim o bandýrma yokuþlarýnýn ardýndan
bir rüzgar esintisi efil efil sahile doðru
bir istanbul vapuru
çaðýrýyordu gözlerimi sessizdi
kokusu denizden denize eþsiz ve yine o ses
mutluluðun sözleride bir istanbul sahili
gülen bir nehrin gözyaþlarýydý onlar
su gibiydi beni çaðýran kahve bakýþlar.
❤
adým adým yaklaþýyorum istanbula, yolundayým
mavi denizlerle tutuþtum beni sana çekiyor
götür dedim beni dinlediðim O aþk þarkýlarýna
bir telefon çalýyor ansýzýn, yine o ses
suyun gülüþlerini hissediyorum
akýyor damarlarýmdan tepeden týrnaða
yutkunuyorum yalnýzlýðý
býrakýyorum sessizliði sahte rüzgarlara
bir dilim var artýk, konuþuyorum
mutluluðu anlatýyorum istanbula
haliçin muazzam manzarasýndan yazýyorum
özlenen sevdamdan sesleniyorum
içimde senle ben bu þehrin kalbindeyim
suyuna bandýðým gülüþlerim var artýk
uzandým sýrýlsýklam sana geliyorum.
❤
BÝR ÝSTANBUL HABERCÝSÝ ❤ Mawish Þiirleri ❤ Mert Zafer Cansever