Öyle susarcasýna Terfi ediyorum Kirpiklerin birer dik yokuþ olsa da Düþerken Yüreðine týrmanýyorum
Koynumda ateþli bir humma Varlýðýmýza kasteden ölü bir diriliþ Her güne eksik doðarak parçalansýn ki Ani bir taranva nefesimin ucunda kö/r düðüm
Zinciri boþalmýþ duygularým ellerinde saðýr Ayrýlýðýn künyesi bileðimi kese dursun Ýmtihanlar kargaþalarý öldürdüðü zaman Göze alan yalnýzlýðýn coþkusu hüsran
Ruhumda çöküntü’lerin alametidir. þiir Mavi bakýþlar intiharý unutmuþ denizimde Günün sonu, bu "son veda " nýn habercisi Düþündükçe üþüyor üþüdükçe terliyorum
Bir sustu’m ki Bir de sýrrý dökülen cüzzamlý aynalar Umarsýzca þahitlik eden yarýnlara nispet Yitikliðine þehit düþen, ‘yalnýzlýk.‘
08.4.2016.23/10
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye ÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.