ACI BELLEĞİME DOĞAR

bazen silik bir fotoðraf karesi gibi
gelir gözlerimin önüne
mazinin o unutulmaz
sancýlý aldanýþlarý
önce gülümsetir
silinmeyen mevsimler gibi kýsaca
sonra zehre bulanmýþ bir acý baþlar
ki sorma

deþtikçe yýðýlmýþ anýlarý teker teker
sinematoðrafik kareler gibi
hatýrladýkça an be an yaþananlarý
seyirci benmiþim
yönetmen benmiþim
oynayan benmiþim gibi
kendime güler
kendime aðlar
kendime kýzarým

çala kalem karalarým akýl defterime
sayfalar dolusu saçmalýðý
pýlý pýrtýsýný toplamýþ
salaþ bir yalnýzlýk çýkar karþýma

yazdýkça yazarým kara film eskislerini
yazdýkça azar içimden bir öfke tufaný
bir fýrtýna kopar
ki sonra sular seller gibi
yaðmurdan boþalmýþ dereler gibi
pencerelere vurur rüzgarýmýn patýrtýlarý

durulurum ilerleyen satýrlarda
dururum bakarým aynadaki yüzüme
insanlýkdan çýkmýþ bir adam görürüm karþýmda
Ayna bana güler ben aynaya küfrederim

kalleþ...hain... melun bir mýzrak saplanýr yüreðime
küllenmiþ ne kadar acý varsa çemkirir suratýma
acýtýr takýr takýr söyledikleri
acýr yüreðimin yýkýntýlarý

yýkar be içime
direnmiþ ne varsa
her seferinde...

Sosyal Medyada Paylaşın: