gel'me

eþkali belirsiz bir gecede,
tanýdýk bir ölümle karþýlaþtým.
yaþamaktan çok,
özlenendin, ’sen’ bilirsin.

ve,
demini henüz yeni almýþ,
bir sevdayý düþünürken,
yaný baþýmda bir mezar gibi susarsýn.

bak,
yine umut var ufkunda göðün,
maviye bulanmýþ,
yalancý bir gri gibi.
seyrimde sen,
uzun bir yolculuktayýz.
cennetten cehenneme geçer gibi.

düþlerim yýkýk dökük yine,
bense paramparça,
göðsüm darmadaðýn,
ve kalbimi yokluðunla zehirlemiþ gibiyim.

ve,
sen;
bana yakýn olduðun kadar,
þehrin eteklerine binmiþ,
uzaðýmda göðsümde geziniyorsun.

hadi,
git.!
uzaðýma.
ardýnda kalan ben,
düþlerde seninle yaþayan ben olurum.

ve,
ben;
hayatýn koynunda baðdaþ kurup,
yine demlenirim gözlerine.
gözlerin ki;
sarhoþluðumdur benim bilirsin.

þimdi bir yaným öksüz,
bir yaným çaresiz,
ömrümü aramaktayým.
ömrüm ki,
’sen’sin bilirsin.

hadi,
git.!
uzaðýma.
ben,
senin
yokluðuna
alýþmadan ’gelme’.

ibrahim dalkýlýç

08/04/2016
22:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: