Yýllar… Öncesi bir zamandý Ýlkokul çaðlarý unutulmazdý Hatice öðretmen Oðuzu çaðýrdý Hemen bir sandalye getir diye baðýrdý Oðuz ve arkadaþlar o gür ses karþýsýnda þaþýrdý Oðuz baþýný öne eðip peki, öðretmenim diye sýnýftan çýktý Oðuz gariban ve kimsesiz bir çocuktu, periþanlýðý öne çýkýyordu En çok þefkat ve hamiyete ihtiyacý varken nedense ondan esirgeniyordu Oðuz biraz sonra sandalyeyi getirdi ve öðretmen geç otur yerine diye gönderdi Hatice öðretmen sandalyeyi önüne koydu ve geriye yaslanarak çoraplarýný çýkartýp, pencere kenarýndaki çantasýný istedi Çantasýndan týrnak makasýný alarak uzattýðý ayaklarýnýn týrnaklarýný kesti ve çocuklar gürültü etmeyin, gebertirim sizi diye ihtar etti Saygý ve nezakete, edep ve irfana bu kadar açken, masumiyet karþýsýnda ki hýrçýn ve acýmasýz kurallarýna tahammül etmeliydik
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.