SEN GİTTİN YA

sen giderken kalakalmýþtým öylece
ne esen rüzgarý,ne yüzüme yaðan yaðmuru
ne ýslanmýþ elbiselerimi hissetmiyordum
soðuk iliklerime kadar iþlemiþti ama içim yanýyordu
sen giderken yýkýldým ben
çöktüm dizlerimin üstüne bakakaldým ardýndan
hani sen gittin ya baltanem
toplamadým artýk papatyalarý
yazdýðým þiirleri yollamýyorum sana
yazýp yazýp çöpe atýyorum
gittin ya sen baldamlasý
yine salýncaklý cafeye gittim ben
iki orta kahve söyledim biri sana biri bana
yoktun sen karþýmda resmini koydum masaya
ne güzel gülümsüyordun ordan
baktým resmine bir yudum daha aldým kahvemden
hani o çok sevdiðin badem þekerleri vardý ya,
yiyemedim ben gülüm sen yoksun ya
fal kapattým kendime hadý dedim resmine;
bi fal bak bana.
sen gittin ya hani,yalnýz yürüdüm sahilde
sahil bile kimsesizdi sen gittin diye
hani o ilk kavgamýzýn olduðu bank vardý ya
o banka oturdum saatlerce
keþke dedim ,bu banktaki kavgamýzý etsek yine
hani sen gittin ya bitanem
ben artýk sevmiyorum papatyalarý
sen gittin ya tadý yok artýk bu þehrin
hani sen gittin ya benden
ben bile fazlayým bu þehirde
hani sen gittin ya artýk o çukulatalar bile tatsýz bana
kahveler acý damla sakýzý bile tat vermiyor artýk
hani sen gittin ya sanki heryer karanlýk
sanki heryer ýssýz sessiz sedasýz
hani sen gittin ya
beklemiyorum caddede iþten çýkýþlarýný
köþeyi dönünce elini tutmak için elimi çýkarmýyorum cebimden artýk
yumruklarýmý sýkýyorum cebimde
yalnýz yürüyorum o sokaklarda ben
hani se gittin ya bitanesi
sabaha çýkmam belki bu gece
ama þehir bilir ki
BU ÝMKANSIZ AÞKLARIN HÝKAYESÝ.....



Sosyal Medyada Paylaşın: