Çölleri Uyandıran Nisan Yağmuru

I. Bölüm - Çoraklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Ýner

Hak daveti ayan beyan
Kâbustan kalk! Haydi uyan!
Hakikati göremeyen
Hiçliðe avare gider

Kâinatý halk etti, Gül’ün aþkýna Rabbi
Mesut, bahtiyar etti, seline revan kalbi
Toprakta uyuyanlar, bu yaðmurla uyandý
Sürgünün yapraklarý, gül rengine boyandý
Ýns ve cin fitiline, bandýrýlan yað O’dur
Pervane yürekleri, yandýran çerað O’dur
Sesiyle þereflenen, ses naraya dönüþür
Himmetten mahrum kalan, kul çýraya dönüþür
Kararan gönüllerde, düþ yanar, hayal yanar!
Ram olan gönüllerde, ateþ sönmez, gül yanar
O’na endekslenmeyen, gövde yanar, dal yanar!
Rahmeti çiselerken, Arabistan çölüne
Zahmeti baþlamýþtý, dost baðýnýn gülüne

II. Bölüm - Firaklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Siner

Seven kalpte, dilde sohbet
Ayan beyan yâre gider
Sevilene yoksa raðbet
Ciðer pare pare gider

Ýki cihan güneþi, gönüllerin tabibi
Kimsesizler kimsesi, ümmetinin sahibi
“Ümmetini kaygýdan”, hüzünlere bulandý
Pervaneler nurunun, ateþine belendi
Yolumun kesiþtiði, ova O’dur, dað O’dur
Gönüller otaðýnda, sohbet O’dur, koð O’dur
Anmayýnca bedenim, gergin yaya dönüþür
Yüreðim hiç onulmaz, bir yaraya dönüþür
O’na doðru gitmeyen, ayak yanar, yol yanar!
Arý çiçeðe küser, petek yanar bal yanar!
Ferhat daða pes etse, külünk yanar, bel yanar
Hayaliyle dönerler, nuruna pervaneler
Þefaate kanarlar, miskin masumaneler

III. Bölüm - Kuraklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Banar

Durdur hikâye talaný
Yaþat bakaya kalaný
Bozmak için Hak Planý
Huy edinen kora gider

Cemal’ine mazhardý, Allah, dedi “Habibim
Hatýrýna yarattým, sensin halkta sebebim”
Levhi Mahfuz sýrrýyla, þairane sultandý
Kelâmullah nuruyla, âlemler aydýnlandý
Maveradan güllere, bahçe O’dur, bað O’dur
Muþtulu gönüllere, yaþanacak çað O’dur
Gül kokulu yolunda, günler aya dönüþür
Menzil hana dönüþür, han saraya dönüþür
Mermere kirpiklerden, yaþ damlar, cemal yanar!
Her gece þafaklarda, mehtap yanar, sel yanar!
Ýsminden mahrum kalan, kulak yanar, dil yanar!
Gül kadrini bilemez, külden öte yanmayan
Kor ateþe yaslanýr, serapla uyanmayan

IV. Bölüm – Berraklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Kanar

Ömür biter kulluk bitmez
Istýraba sabýr yetmez
Akil olan isyan etmez
Çaðrýldýðý yere gider

Müþriklerin dilinde, El-Emin’di lakabý
Tayyi zaman yaparak, olabilsem ashabý
Gül O’nu taklit eder, kokladýðým ondandý
Dünyaya teþrifiyle, bir insanlýk uyandý
Dünya denen kozada, tutunulan að O’dur
Müminlerin gönlünde, kurulan otað O’dur
Nuruna dalan gözler, bir deryaya dönüþür
O deryadan her katre, usareye dönüþür
Dokunsam hayaline, parmak yanar, el yanar
Sular ummana küser, yüreðimde çöl yanar
Gül dalýna konmadan, þakýyan bülbül yanar!
Sürçü lisan ettiysem, hoþ gör Ya Rab! Affeyle
Nisan seli aþkýna, Vav’a döndür saf eyle

Celil ÇINKIR - DELÝBAL

Sosyal Medyada Paylaşın: