hayata dair
o bekâ sahibinin hediyesi deðilmiydi,
yaþamak insanoðluna
canýndan can verdiði cananýna
nefes alýp vermeye baþlayýnca bir dilek tuttu insan
en güzelini istedi dünyada her ne varsa,
ama çetin bir harpti hayat,inkâr edilemeyecek bir hâkikat
felek,ne çýkaracaktý karþýsýna kim nerede bilecek
bazen,sýrtýndan vuracaklardý,ummadýk taþ misali
bazen,haksýzlýk yapýp,kýracaklardý kalbini
bazen de,köhne bir harabeye çevireceklerdi hayatýný,
malum,savaþtý bu öldürmek mübahtý umutlarý...
lakin,yýlmak yoktu yolun sonuna kadar
ilk nefesini üflerken böyle tembihlemiþti yüce yaradan
çünkü,zafer kazanmakta vardý hayatta bütün herþeye raðmen
küllerinden doðmak lafý yoksa ne iþe yarar
böylece devam etti insaoðlunun hikâyesi
bazen,nefsine yenildi,bazen kazandý zaferi
topraktan gelmiþti,topraða gidecekti
iþte,o güne kadar bu böyle devam etti
boðuþup duruken hayatýn gailesiyle
unuttuðu bir þey vardý en mühümi belkide
ne yenilgisi kalacaktý akýllarda bir gün ne de büyük zaferleri
bunu hiç hesaba katmadý,o telaþla maalesef
oysa önemli olan,gri bir akþam üstü aðýtlarla uðurlanýrken sonsuzluða
güzel bir anýt býrakabilmek deðilmiydi yarýnlara.....
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.