SENİ SEVİYORUM

(BÝRÝCÝK EÞÝME)

Alerjim olsa da çiçeklere, polene
Aþýðým papatyaya,
mevsim gülüne
Sanma, An olur çýkarsýn aklýmdan
Kýr çiçeðimsin o en saklýmdan
Unutma;
Seni bahar geldiðinde de seviyorum
Çiçekler açtýðýnda da,
kelebekler uçtuðunda da
Bütün mevsimlerde,
Sonbaharda, Kýþ güneþi kaçtýðýnda da

Seni karanlýkta da seviyorum.
Ürkütse de bedenimi
Tomurcuk tomurcuk kabartsa da tenimi
Farz et kapanmýþ gözlerim, düþündeyim
Çok uzaklardan gelmiþ bir yýldýzýn peþindeyim
Ama seni güneþ doðduðunda da seviyorum
Gözlerin onun içinden bir parça
Bakamasam da çoðu zaman rahatça

Seni kar yaðdýðýnda da seviyorum
Her düþen tane çocuklaþtýrsa da bedenimi
Üþütse de açýkta kalan tenimi,
Düþlerim sýcak çayýn senli demini
Say! bir sobanýn üstünde demlik
Kuzinede birkaç patates
Kestane kokusunda biz iki nefes

Seni yaðmur yaðdýðýnda da seviyorum
Sýrýlsýklam derler ya
Baðýrasýn gelir, Nara atasýn
Ey dünya!
Var mý böyle seven söyle
Ne bileyim, iste öyle.

Seni karanlýkta da seviyorum
Aydýnlýða umut ederek
Þafak’ýn atmasý hani ardýndan
Sabaha doðru koþar adým giderek
Seni gün ayarken de seviyorum
Derin bir nefes
Penceremden boþ sokaða bakarken
Sonra gülümseme
Gün geceyi aðýr aðýr yýkarken

Seni mutluluðumda da seviyorum
Belki de en kolayý
Bu yüzden abartmayacaðým olayý

Seni hüzünlerimde de seviyorum
Yaslamak baþýmý dizlerinin üstüne
Bakmak gözlerinin içine,
Son bulmasa da hüzün, rahatlar
yol alýrým umut göçüne

Seni okurken de seviyorum
Kitabým sen, ayracým sen
Neler okuyorum orada bir bilsen
Yüzündeki her hat say ki bin kýraat

Seni üzerken de seviyorum,
Seni kýzarken de

Ha! Unutmadan;
Seni yazarken de seviyorum
Divitim sen, kâðýdým sen
Romaným sen, öðüdüm sen
Þiirim sen, aðýtým sen
Sýrf bu yüzden þaire
Neler yazdýrdýn bilsen

Cemil YILDIZ
06.04.2016

Sosyal Medyada Paylaşın: