YERİN CENNET OLMASIN GELİN
YERÝN CENNET OLMASIN GELÝN
Ellerim boynuna atsaydým gelin
Göðsüne nazarlýk taksaydým gelin
Beni kahredecek söyleme n’olur
Yoksa gözün görmez cenneti gelin
Yýllarca umutsuz yaþadým sensiz
Kýrýldý kollarým kaldým çaresiz
Çürüdü her yerim kaldým bedensiz
Gözlerin görmesin cenneti gelin
Mevlana’ya vardým istek diledim
Hakka dua ettim yazdým söyledim
Ýçimde bitmeyen aþký istedim
Gözlerin görmesin cennetti gelin
Ben kara sevdayým sen de yanasýn
Külüme belensen belki anlarsýn
Benim gibi sen de yanýp kalasýn
Gözlerin görmesin cennetti gelin
Gözlerim yanýyor o günden beri
Baharým tükendi soldu gülleri
Taþdemir’den akar pýnar gözleri
Þimdi yerin cennet olmasýn gelin
24.06.2015/Hasan TAÞDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.