Süründürdü aþk beni, cânýmdan bizâr etti. Bir sevdanýn uðruna hayatý mezar etti. Çok sevdim nicesini, nicesi nazar etti. Namus kadar sabýrda, insanlýða servetti, Olgunluk cehalete göðüs gerdi sabretti. Nice garipler gördüm, can haline þükretti. Asýrlara uzanan sevdamýz bir vahdetti Allah bilmez niceler, insanlýðý mahvetti. Yaktý, yýktý zalimler; insafsýzca seyretti. Görünmeyen Ýlâh’a ibâdet mârifetti... Can bize emanetti, verilmiþ bir mühletti, Her mümin’e din, Ýmân, Allah’tan bir Rahmetti. Bir kuru ayaz yetti, esti bize zulmetti. Þu gönül nicesine, hep aldandý meyletti. Milyon kere tövbeler etti; döndü, çarketti. O Ýlâh-î adâlet, dâim tecelii etti. Gönülleri mest etti, bereketi lütfetti. Rahmetiyle âleme kanat gerdi hükmetti. Yüce Kudret elinde bu can, "O"na þükretti. ........... K.Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.