Sen nasýl birþeysin ki her gece düþümdesin, Ne iþin var diyorum sessizce Bazen kendi kendime konuþuyorum, Sonra delirdin sen iyice diyorum.
Ama bir gülümseme kaplýyor yüzümü, Ýçime dert olmuþcasýna kötü oluyorum sonra. Mantýðýma vuruyorum her defasýnda, O yok artýk yitti, gitti unutacaksýn diyorum.
Tam unuttum derken karþýma çýkýyorsun, Ellerim titriyor, yüreðim titriyor. Anýlarla karþý karþýya kalýyorum, Gezdiðimiz yerler, beraber gülüþlerimiz geliyor aklýma.
Anlatýlmaz derinliklere dalýyorum, Sonra of uzak dur kalbimden, beynimden diyorum. Ne aptalca birþey deðil mi daha doðru düzgün Anlatamýyorum sana olan hislerimi.
Sana seni özlediðimi yazmak istiyorum, Ama yapamýyorum yapmamam gerekiyor. Ben sana böyle hep yanacaðým, Seni yakmadan da yanmayacaðým.
Umutsuz vaka aþkýn da sevgin de biliyorsun, Ne sana gelebilirim ne de bizi yaþatabilirim. Bizi sen getirdin bu hale þimdi tek birþey istiyorum, Yaradan seni senin silahýnla vursun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübra Han Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.