Þimdi uzaklarda ýssýz daðlar Islýk çalar ey koca çýnar Topraðýna vurulan çapalar Çentik çentik oldu memleketin hali oturup derdinle aðlasam Duyar mýsýn sesimi içinden esti mi yine rüzðarlar Saçlarýna deðdi mi ilkbahar Yabancý bütün sesler Ne çare eskiden gülümseyen yüzünden Kalkýp gitsin bitsin istiyorum gölgeler...
Artýk düþük kolum kanadým Güneþ görmüyor indi perdeler Akþam çöktü gözlerine seçilmiyor Uzaklardaki köyler þehirler Karanlýk her yer her köþe gün çekilince Bir deðil iki deðil çare deðil yapayalnýz aðlamak gülmek Daha çok varken ufuktaki doðacak güneþe!
Daðlarýn eteklerinden inen dereler gibi Gün gelir kabuk tutar gözlerinde yaþlar Çiçekli basmaya dönmüþ baðlar bahçeler O nemli gözlerinin penceresinden çek perdeleri Unut þu bahçede itiþ kakýþ oynayan þen çocuklar gibi..
sürüklenip durduk karakýþýn ardýndan Uyan artýk uyan bahar geldi derin uykudan Boþa geçiyor aðlanýp sýzlanmakla bak zaman Elin kolun baðlý dilin lâl bunca yýl susmaktan Has bahçenin baharýnda gülün lalenin rengi memlektin huyu suyu deðiþti............…
Nurten Ak Aygen 05.04.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
NurtenAk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.