ARAF

Bak þimdi Araf’tayým;
Ne ölü ne de diri,
Senden geriye kalan an’larý yiyorum þimdi.

Kelimeler manasýz, hüveyitem zayi, hülyalarým ise
Karabasan.
Kentlerin o keþmekeþliðinden kaçtým
Alevlenip har’lanýyor sine’mde ateþ
Çehremdeki siyah inci ise buðulu.
Kafamda öyle derin inlemeler ki;
Hem dem zikrimdesin.
Sözlerimin mecali kalmadý, namýný anlatmaya
Çünki; manaya mana katan o Aþk;
Sen’sin.

O kupkuru çöllerin sine’sinden doðan,
Okyanustur ayný zamanda.
Bir döþek gibi inþirah salan toprak bile
Pürnur olur ayaklarýný basýp gezinmenden.
Ve sen Sevgili;
Varlýðýnla hayat bulup yeniden ihya olduðum,
Yokluðun ile kalabalýklar içindeyken bile kaybolduðum,
Sen dile gelince
Sustu bütün alem, sustu inceden inceye.

Þu günaha belenmiþ ruhum,
Þeker þerbet döken o inci mercan sözlerinle
Sil baþtan, masumiyete bulandý.
Hani en özel zamanlar dile gelmiþken,
Adýna þiirler yazýlan Sevgili!
Lal tutulan dilimde bir kor iken
Daðýlmýþ ve periþan hale gelmiþ
Küle döndü bu fakir.

Rad; rüzgarýný yollamadan,
Malik, kapýlarýný henüz açmadan,
Rýdvan; Lebbeyk diye hasretle bizi beklerken
Savrulmadan etrafa,
Gel; herþeyinle gel.

Canilere bile rahmet nazarýyla bakan
Beddua edenlere amin demezken
Bir mum gibi erit katre katre
Sar beni de o alýcý doðana benzeyen
Enfes zeytin gözlerinle.

Zifte giriftar zifiri gecelerin kabusundan
Þeytanlar iliþmesin aþk dolu gönlüne,
Sen ki; hurilere taç giydirir
Zarafetinle kainatý eritir
Güzenliðin ile de;
Lerze’ye getirirsin yürekleri.
Ve ayak sesleri yavaþ yavaþ duyulurken kalbimde
Hayat verirsin kuruyan damarlarýmýn,
o en tehna ve hücra köþelerine.
Ve gel ki;
Doðsun güneþ ve konsun yine
Eski ama sabit kadem yerine.

Gitme sakýn, sakýn gitme,
Gitmezsen, gözlerimdeki hüzün
Iþýltýlarla dolacak, dolup yakamozlara inat
Gökleri ve yerleri, yakutvari bakýþ ile daðlayacak.
Esaretine al beni, prangala kuþun kalbi gibi titrek kalbimi.
Bir elinde hançer, bir elinde nur olsun
Nurunu vermesen de bana
Varlýðýn, ebediyyen gitmemecesine
Her yanda çalan tamburlar gibi son demde hayalimdeki
Tulu olsun derken, gel.
Yine göreyim o nurefþan cemalini
Sine’m, kebam gibi aþkýnýn ateþinden kavrulurken
Varlýðým, varlýðýnla yýkansýn Sevgili.

Sevgili;
Yokluðunda þu seccadem,
Vuslata özlemle ýslandý gözyaþlarýmla,
Her bir rekat namaz kýlýþýmda
Fikrimle mücadele ettim hayalini,
Yýrtýlsýn dedim aradaki yetmiþbin perde
Týpký Pers’lerin saltanatýnýn yýkýldýðý
O gece gibi.
Gel, gel ki;
Sensizliðimin s altanatýný ve tabusunu yýk bu gece.
Gel;
Olur mu Sevgili….


Murat AYDIN
07/12/2013 ….. Bursa

Sosyal Medyada Paylaşın: