TİK
Amacým üzüm yemek deðil dövmekti baðcýyý
Baða varýnca ortalýkta göremedim baðcýyý
Duydum ki; geleceðimi duyunca kaçmýþ Fizan’a
Hâlbuki sorun yoktu adam gibi gelseydi hizaya
Baðcý olmayýnca baþladým üzümleri yemeye
Derken biri çýkageldi elinde deðnekle
Dedi; sen kimsin, ne arýyorsun burada?
Çýk git hemen baþýmý sokma belaya
Anladým ki, baðcýlarýn bekçisiymiþ
Baðcý giderken ona tembihlemiþ
Baðcý yoksa bekçiyi döveyim dedim
Suratýna bir güzel yumruðu indirdim
Derdest ettiler beni hemen yaka paça
Söz ettiler biraz, yasalardan parça parça
Hani dedim, baðcýlarda olsa sizin dedikleriniz
Biz hiç böyle þeyler eder miyiz?
Özürler dileyip piþmanlýkla çýktým dýþarýya
Dýþarýda karþýlaþtým köftehor baðcýyla
Allah ne verdiyse yapýþtýrdým suratýna
Bana mýsýn demedi, baktý sýrýtýrcasýna
Derhal derdest ettiler beni tekrar
Hakkýmda okundu yüzüme karar
“Baðcýlarý dövmek yasaktýr üzüm yemek serbest”
“Þaþýrmýþ bu adam götürün zindana derdest”
Dört duvar içinden þimdi yazarým
Dört duvarýmdaki nazarlara bakarým
Ben sen o, biz siz onlar hep duvar
Hizaya getirir bizi aklýmýza koyduðumuz yasalar
Ýnsan olacaðýz derken, olduk robotik, mobotik
Çaðdaþlýk, maðdaþlýk derken, olduk pragmatik
Arzularýmýz, hayallerimiz peþinde otomatik
Ýstedikleri zaman düðmemize basarlar “tik”
05.04.2016 – Ýzmir El Garip
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.