Yine, çömeldim oturuyorum.
Hiç bilmediðim sokaðýn,
Hiç bilmediðim kaldýrýmýna..
Yüreðimin adým atacak hali yok..
Nerdesin, gece gözlüm,
Hangi vicdansýza sattýn beni.
Hangi gülüþe yuttun beni..
Ben sevmiþtim seni, ’Deli’ gibi..
Ah, yaram kanýyor..
Aklým ’Git-gel’ oldu..
Sahi, nasýlsýn bensiz.
Senin yerin epey hüzün doldu..
Öyle özlemiþim ki seni,
Sensizliðinle çýrpýnýr oldum..
Yakýyorum bi ’Özlem’ daha..
Ciðerim ’Sen’ dolu..
Benden sonra yüzün güler olmuþ..
Benden sonra kimlere baþýný yaslar oldun..
Bakýyorumda kanatlarýn fa..þe dolu..
Gökyüzünde uçuruyorlar seni..
Mutlusun ya , ne diyim ki.
Sen uç gökyüzüne doðru, yarin sýrdaþýn yanýnda..
Ben býraktýðým kalpleyim ilk günkü gibi...
Onlar seni býrakacak aniden,
Olur olmaz düþeceksin Uçtuðun yerden..
Benim kadar kimse sevemez demiþtim..
Bir gurbettir yutacak beni..
Düþeceksin kalktýðýn yerden de,
Ben gidiyorum bu yerlerden
KÝM TUTACAK SENÝ!!!!
ÖZLEM KANDEMÝR..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.