Gel Çocuk

Gel çocuk, kaçalým senle bu elden
Sevgiden eser yok, dostluk kalmadý
Düþündüm, baþka þey gelmiyor elden
Bizim halimimizi bilen olmadý

Dal filiz vermiyor, açmýyor güller
Türküyü, hoyratý unutmuþ diller
Bana gurbet oldu, doðduðum eller
Ne ana, ne baba, ne yâr kalmadý

Burda mevsim hüzün, yüzler gülmüyor
Hasretin hükmü var, vuslat olmuyor
Ruhumdaki boþluk, dolmak bilmiyor
Akan göz yaþýmý kimse silmedi

Gün, güneþle deðil gamla doðuyor
Melekler göklerden öfke saðýyor
Çatlamýþ topraða, nefret yaðýyor
Dolmayan çilemiz bitmek bilmedi
Sosyal Medyada Paylaşın: