Kırıldı güvercin kanatları yorgun gönlümden düşüp akasyameral
Kırıldı güvercin kanatları yorgun gönlümden düşüp
ardýmda býraktýklarým diz çöken ömrüm gibi kýrýldý budanmýþ ömrüm göz kapaklarýma çöken hüzün kirpiðimden düþen o son damla gibi
zaman zaman gölgelerin oyununa dalar boþluða takýlan bakýþlarým ve raks eden renk cümbüþü baþlar
buðulu bir bulut çöker gözlerimden düþüp sarmalar düþlerimden düþen her zerremi yorgun argýn güvercin ömrüm tüner ardýndan kirpiðime asýlan o son damlaya takýlýr katre_i matemim
her insan kendi hüznünü içinde yaþar ve öyle anlar yakalar ki bizi söz sükut olsa da gerçekler sýrýtýr maskelenen yüzümüzde sözler susar yüzler konuþur kimi zaman yorgun argýn güvercin kanatlarý dökülür ömrün
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.