Deme üstadým deme,derdim ayyuka çýktý. Gökler bir deðil, bin bir kutup yýldýzý yaktý. Yönü karýþtý izin, býktý yollar gitmekten. Alim usandý ilmi, hep tarumar etmekten. Toplanmýþ vatanýmýn üstünde gam kasavet.. Hangi vatanseverin yüreðinde kýyamet, kopuyor hiç durmadan? Duyuyor, görüyorum. Bilirsin, durmadan o soruyu soruyorum. Neden? Asýrlardýr bu millet gülmez, sen söyle? Nasýl da yürüyoruz, hep öyle ya da böyle? Göðü çadýr bildirdin, direði Tanrý Daðý. Erciyes’te kar boran, Balkanlar’da gül baðý. Lakin kurumuþ Tuna, kirletilmiþ Sakarya! Ýnecek mi göklerden, þanlý kaptan ý derya?
Cevap, kendinde meçhul, meçhul kendine okul. Kalemi kendi kýrmýþ, meçhulde kalmýþ maktul!
Bir canlanýyor gördüm, dað baþýnda gökleri, Ýçerimde hissettim, ulu sözün kökleri. Hiç olmamýþ birliði gördüm avuçlarýmda. Ahir zaman dediðin, yandý göz uçlarýmda. Ýþte parlýyor þimdi, ta buradan Kafkaslar. Diniyor Kaçkarlarýn ciðerindeki yaslar. Kartallar kanatlanmýþ, kurtlarýn gözü kara. Daðý eritmek ister, koþmak için bahara. Beluça’dan, Aðrý’ya, Uludað’dan, Alp’lere… Sýr i derya Fýrat’la köprü kurmuþ kalplere. Aral gölü seslenmiþ, Demir Kapý uyanmýþ. Çukurovayla Vardar ayný renge boyanmýþ. Toroslar divan kurmuþ, Zagros vadilerinde. Toplanmýþ yedi iklim, vatan; yerli yerinde. Meskenimiz bir oldu, daðýldý gam kasavet. Türk’üm sala okudu, vefat etti kýyamet.
Sevap, cennetten masum, gönül sýðmaz göklere. Gönül verdin mi üstad, gökler kadar yüklere!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.