ka
Özlem Belâsı
Ne Hazân gerekiyor ne de bir Hüzzam þarký,
Salýnmakta ardýmca yok ki ölümden farký,
Çevirdikçe günbegün hasret denen o çarký,
Savruldukca anbean yanýyor gönül barký!
Sensizlik: Nefessizlik! Ölmeye ramak bir an,
Sensiz geçse de günler geçmiyor sanki zamân,
Dilesem de anlamsýz, “af” ve “tövbe” ve “aman”,
Özlemle her anýþda yanýyor gönül barký!
Görememek iþkence, duyamamak beteri!
Unutmak istesem de yok çaresi... yeteri,
Düþünmemek belki deee belki de tek eter’i!
O da hiç mümkün deðil! Yanýyor gönül barký!
Birkaç resim ki renksiz, birkaç hâtýra... aný,
Bir býraksa Atakan... bir býraksa yakaný,
Unuturum mu sandýn o beyninde çakaný?
Her çakýþda yenideeen yanýyor gönül barký!
31.10.2008/02.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.