Bir sevda ölür daha gün doğmadan
Süzülür þafaða kýzýl kelimeler
Yanmaya hazýr kuru kibrit taneleri gibi
Dökülürken dilden zehir naðmeler
Bir çift tatlý kelam ölür uðursuz alacalada
Yangýnýna körük tutar yitilmemiþ gece þafaða
Gün kara giysilerini giyerek doðar
Yorgun çoðraya’nýn yýkanmaya aciz doðasýna
Sadakat içindeki fitneler bulandýrýr
Akarken gönül ovasýna
Gönül’ün durup dururken
Birden deliren anlamsýz çoþmalarýna benzer
Þafaða yüz süren asil gurur
Çünkü aðýr gelir yalan,riya ve yapmacýk seviþmeler
Kocaman aðýr bir yük olur geçer her salise
Bir gece saklayamaz tonlarca zifir durtuleri
Taþýyamaz üzerine çöken þeytan’i yükü
Patlar ortasýnda yararcasýna karanlýðý
Sýkýþýr yüreðinin bir köþesine siyah olan ne varsa
Sonra saplar þakaðýna kor býçaðý
Ucu nerden çýkarsa
Kaç þafaða mal olacaksa
Ýntihar bombalarý
Patlar bir yerinde et yýðýnýnda inþa edilen
Kemikli þehrin
Al yuvarlarý incitir pýrtýlaþmýþ ekþi söylemler
Gezerken damardan oluþan cýlýz sokaklarý
Dayanmaz yýkýlýr en ufak felakette
Büker boynunu sevgi salkýmlarý
Ezik durur dalýnda
Suratýný asar sabah rüzgarý
Bürünür aðýt havasýnda esen kanlý bir sazaða
Sonra iki cenaze kalkar ruh çýkmayan bedenden
Bir feryat kopar ardýnda,ama sessiz,sessiz
Hiç kimse farkýna varmadan
Bir sevda ölür daha gün doðmadan
Birde kuþlar henüz aydýnlýða kanat çýrpmadan
M.Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.