değin

bekdiðinden tiren kalkar oralý deðil


nereye otursam toprak çekiyor çaresi yok
dolup dolup boþalýyor bütün adresler
sonra bütün adresler mektup zarflarýnda kalýyor
ne yazýk bi kere bile çalmýyor kapýyý postacý
buruyor kapýnýn zili kendi deðinliðinde yekpare
olur olmaz þeylere önsöz olmak zor ses boðuk çýkýyor
evdeysem gel tekrar ve tekrarla

her akþam yatarken gözlerimi sokakta açýyorum
köþebaþýnda vurulmuþ umudum
lambanýn altýna sýðýnmýþ yalnýzlýðýmýn yanýndan
siyah bi kedi geçiyor sürtüne sürtüne
alçak sesle bi þarký boþalýyor üzerime yan pencereden
sýrýlsýklam bi yoksunluk ne baþta var ne üstte
þehrin en diþlek yerinde teyellenmiþ baþýma gelenler
eðnim boyu sökülüp gider


bi rüzgar lazým þimdi sabrýný zorlayan gözlerime
kirpik tutmazlýðýna uykumun diken diken
dönsün dönensin kendi oyuðunda kapaklarýna dargýn
yüzümü seslice yastýða koyayým daðýlsýn hevengin mürdüm rengi
babamýn elindeki tesbih taneleri gibi camdan bakarkenki
bi rüzgar esmesi bi devrilmesi koca bi yapraðýn dalýndan ki
konup kuþcana kalkan








Sosyal Medyada Paylaşın: