Yeryüzüne Geldik Gökyüzüne Gideceğiz
Yeryüzüne Geldik Gökyüzüne Gideceðiz
Bugünler de
Havalarda yürekler gibi
Dikiþ tutmaz oldu
Yine dýþarda yaðmur, soðuk var
Gökyüzü neredeyse her gün
Yeryüzüne aðlýyor
Yeryüzü ise yüreklerde, gönüllerde ki
Onarýlmaz acýlara aðlýyor
Dinmiyor akan gözyaþlarý
Gün geçmiyor ki insanoðlu
Gözyaþlarýný üstüne alýp
Ýbret duyup utanç duysun
Kime neye aðlarsýnýz ey benim
Mavi gökyüzüm, yeþil yeryüzüm
Nafile akýyor gözyaþlarýnýz
Bencileyen düþünceler yumaðýna
Pervasýzca akan gözyaþlarýnýzdan
Hiç haketmedikleri halde
Baharý bekleyen
Masum kimsesiz garip çocuklar,
Nasibini alýyor
Býrakýn toprak küsmesin,
Aðaçlar, çiçekler, börtü böcekler..
Sürgün verip yaþasýn, umut etsin,
Her gün yeniden yeniden doðmak için
Öyle ya
Yok olup giden ömür de yaþamak
Duygu ister, onur ister,
Mangal gibi yürek ister..!!!
Masum canlýlarýn üzerine yaðmasýn
Kara bulutlar, kömür karasý yürekler
Kirlenmesin baki kalsýn
Masmavi gökyüzü, yemyeþil yeryüzü
Topraklara sýðmayan
Türkülerimize, þiirlerimize,
Destanlarýmýza, hikayelerimize
Konu olan deðerler
Heyhat hayatlarda yok olmasýn
Ýnsanlýk üzerine Güneþ gibi doðsun
Aglamasýn gökyüzü ve yeryüzü...!!!
Ölümlü Dünya da
Sevdikce, sevildikce ruhlarda
Özgürleþme gerçek olur
Meydan okunsun ki karanlýklara
Dikiþ tutsun ýþýklar yarýnlarda
Bugün yeryüzüne geldik ise
Unutulmasýn
Yarýn gökyüzüne gideceðiz
26.03.2016 P.ÇETÝN Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.