Bizler Bu Dünyanın İnsanıyız
Dünya gibiyiz biz insanlar,
Gece karanlýktan korkup;
Ay ýþýðýnda meded ararýz.
Güneþ ýþýdý mý bir kere,
Ne yýldýzý hatýrlar,
Ne de Ay’a hatýr sorarýz.
Bu dünyanýn insanýyýz bizler,
Güneþi görünce ayý unutan
Çýkar uðruna, çýkmazlara koþan.
Dünyanýn çivisi çýkmýþ derler ya.
Ýþte onuda bizleriz çýkaran.
Yolun sonu görünmüyor ,
Gidenler de geri dönmüyor,
insanlýk insana bi kaç beden büyük olsa da,
Dünya insanlýða mahçup düþüyor...
Tek bir insana dahi küçük geliryor !
Savaþlar daðdan sokaða deðil,
Beyindenden kalbe yol alýyor.
Kurþun yaralarý düþmada deðil,
Ýnsanlýðýn kalbinde beliriyor.
Yürekler acýya alýþýyor,
Gözler yaþla tanýþýyor.
Bu gün ateþ düþen ocaklar,
Ay gibi umutulmaya yaklaþýyor.
Biz dünyalýlarýz bu böyle,
Sultanlara yar olmayan devran,
Bize de kalmaz elbette.
Dünya malýndan az gözünü kaçýr,
Gerçekler bir nefeslik þehadette...
Mustii Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.