Ay Akşamları

Sönmedi ne yapsam sinemde ateþ!
Rüzgarla savruldu küllerim benim.
Bir ýlýk esinti içindi duam,
Bekledi hep boþa, ellerim benim.

Goncalar büzüþtü, soldu bu har’da.
Üzgünüm, bizarým kaldým be darda.
Bülbüle söz verdim geçen baharda
Ýmdada yetiþti güllerim benim.

Selam saldým aya akþam üzeri,
Bekledim cevabý o andan beri.
Göndermiþ almadan gerisin geri
Bu yüzden periþan hallarým benim.

Hislerimi gizleyip saklayamadým,
Kar bastý her yaný, yoklayamadým.
Sabredip az daha bekleyemedim
Geçit vermez zorlu yollarým benim.

Sevdayý baðrýnda saklý sanýyor.
Tapusu üstünde ekli sanýyor.
Susunca kendini haklý sanýyor
Bu yüzden susmuyor dillerim benim.

Böyledir bu anlar, hükmü yok sözün.
Ay akþamlarýdýr mevzumuz bizim
Kalýþý bin derttir, gidiþi hüzün
Gitti de kýrýldý dallarým benim.

30.03.2016/Konya



Sosyal Medyada Paylaşın: