Bazen çokta düþünmeye gerek yoktu ama insan en doðruyu yapma kaygýsýndan, yanlýþ sürüklenebilme potansiyeline sahip.. Hayatýn kendisi soruyken, yanlýþa meyilde etsek can’da kalan hep doðrular olsun... Sen hiç gitme mesela, iyi niyet hep kazansýn. Anýlarýmýza yenileri eklensin.. Ne anýlar biriktirdim ne anýlar ! Kimler geldi kimler geçti.. Kimler yitip gitti, kimler kaldý? Saðlýcakla kal turunçgil, önce iyi haberlerini gönder, ardýndan kendini getir... Gelicem yeþillik, de.. Bir gece ansýzýn çalabilirým kapýný de.. Olsun yine sarýlmalar baþka bahara kalsýn. O zamana kadar anýlarla yetinirim.. Ayný þeyi diledikten sonra ne ki... Ayný þeyi diliyor muyuz ? Bilmiyorum ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.