Ayrýlýk çok zor be usta Yakýp kavuruyor tüm bedenimi Savruldum soyut düþlerimin bile katili oldular Son baharda düþmeye hazýr en son kalan yaprak gibiyim biraz korku Yere düþtüðümde kimin ayaðýnýn altýnda ezilecek bilmiyorum Bir yanýmda çaresizce düþme korkusu diðer yanda son günlerimde çekeceðim yalnýzlýðým var Umut kalmadý be usta kesildi umudum bitti artýk Sorgulamaya bile gücüm kalmadý kendimi sustum be usta Kelimeler bile anlatamýyor beni yetersiz kalýyor Yorgunum be usta elim ayaðýmý kaldýramayacak kadar yorgun tükenmiþ Bir daha dünyaya gelme þansým olursa ve ben bu akýlda olursam asla sevmeyeceðim kimseyi mühür vuracaðým gönül kapýma Kimse için deðmezmiþ be usta kimse kendinden baþkasýný düþünmez olmuþ Göz yaþlarým yýllarca boþuna akmýþ be usta Beni asýl üzen deðer bilmeyenlere verdiðim deðer ve tükeniþtir be usta söylesene usta ben sevmekten baþka ne yaptým ben güvenmekten baþka ne yaptým bu insanlara
Meryem Alhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.