GELECEĞİNİ BİLİYORDUM

Çalýndýðýnda yürek kapým,irkilmiþtim
Dolaþtý elim ayaðým
Kamaþtý yüreði gözlerimin
Her þey sen olmuþtun , özgürdü aðlamalarým
Yoktun ortalarda
Dolaþýrken eziyet tohumlarý içimde
Öyle sessizce bekliyordum
GELECEÐÝNÝ BÝLÝYORDUM
Tükenmeden umutlar
Beslenmeliydi ruhlar geldin , iþte geldin
UTANDIM EY AÞK
Sordun ; SUSTUM
Kimsesizdi kelimelerim, çiyler düþüyordu
Üþümüþtü ruhum sýðýndýðý , derin boþluðunda
Giyindi tüm düþlerini
Kekremsi sokaklarýnda yalnýzlýðýnýn
Cevapsýzdý tüm bildik suallerin
EKSÝK YANLARIMDA
Aðlak duvarlara loþ bakýyor ,karanlýk yüreðim
Iþýksýz kör bir kuyuya daldým
Gördüm kanayan gözlerini ,beddualarýnda
Sahipsizdi AÞK
Ýz Býraktý
Yalnýzlýðýmýn Buðulu Camlarýna
Hiç bir duyguya ait deðildim
UTANDIM AÞKTAN
Elimi kolumu nereye koysam bilemedim
Sessizliðinde sorularýnýn
Babasýz bir çocuk oldu
Kimse sahip deðildi yalnýzlýðýma
Sanki yabancý bir bedendeyim
Yol bulamadým karanlýðýnda
Sönmüþ ýþýðý ellerimin

Ne ben benim bugün KÝMSESÝZLÝÐÝMDE
Ne de kimseyim SENSÝZLÝÐÝMDE
Sosyal Medyada Paylaşın: