Yokluðun alýþtýrdý beni düþüp kalkmaya, Milyon kere aklýma kara gözlerin gelir. Hayâlin peydâ olur þu yaramý sarmaya, O ruhun ki içimde þekil bulur, kim bilir? *** Ýçtim nârin güzele, içime sokuluyor, Geçtim serin âleme, kitabý okunuyor, Düþtüm derin eleme azâbý dokunuyor, Bir girift bilmecedir çözemediðim düðüm. *** Sensiz zindan olurdu daðlar, þu akan nehir, Vuruyorken yokluðun kâbuslardý gördüðüm. Senin hiç olmadýðýn, durmadýðýn bu þehir Sensizlik gecelerde karmaþýk bir kördüðüm. *** Felek! Dinsiz, imansýz o vicdanýn kurusun, Merhamet etsin Mevlâ, ellerinden korusun, O mahþere kalmasýn, hesap burda sorulsun, Bir kahýrlý yaþamdýr hayat bilip sürdüðüm. ............. K. Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.