zaman topraðýn üzerine düþen kuru yapraklar gibi dokundukça kayboluyor avuçlarýmýn içinde esen rüzgarýn peþinde serseri rüyalar gibi takýlýyor geceler gündüzlerin ardýna ve adýna gün , daha sonra yýllar dediðimiz acýmasýz azrail’in elinde her birimizin katili zaman günü gelince emanetini geri veriyor topraða kolumuzdaki saate bakýp "NEREDE KALDIN" diyoruz ne geçmez zaman deyip yakýnýyoruz her geçen dakikanýn kýymetini bilmeden acelemiz var gibi bir an evvel kaybolmak için topraðýn baðrýna bir el vermeden kuru yapraklar gibi yok olmak için neden acele ediyoruz................26 03 2016 güre alibaba
Sosyal Medyada Paylaşın:
alainergit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.