ALÇAK
Öyle doldum ki hayat, ne binlerce uçurum yeter ölüm çýðlýklarýma, ne de milyonlarca insan, haykýrýslarýma..
Öyle özledim ki okulumu, çocukluðumu öyle özledim ki sorumsuzluðumu..
Ne kelimeler yeter nefretimi kusmama, ne de hastane kokulari anlar ölmeden yaþamama...
Papatyalarimi aldýlar sormadan, saksidan,
Pamuk sekerlerim gitti bi ýsýrýk almadan,
Öyle birini sevmiþtim ki zamaninda
Uðruna okul yillarimi, dostlarimi verecek kadar cesurdum..
Oysa gördugum karsilik yetti bana..
Ne kadar susayim Rabbi m daha..
Ne kadar icime aglayayim daha..
Ya al canimi, ya da sil hafizami..
Dayanilmaz hal aldi derdimin yangini..
Gorebilecekmiyim Rabbi’m, ah ettiklerimin vah’ýný?
Nerdesiniz arkadaslarim, nerdesiniz gonlumu men eden okul yillarim?
Bana bi sans daha verin, yarim kaldi boyamalarim..
Ve ey sen tabi hayatimi almada basrol oyuncu alçak,
Seni beddualarim dahi affetmeyecek,ancak
Gun gelince oyle hesaplasacagiz ki
Söylemeye SÖZÜN
Af dilemeye YÜZÜN OLMAYACAK..!!
ÖZLEM KANDEMÝR..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.